H Kοπεγχάγη πέθανε, ζήτω το Μεξικό! του Δρ. Ιωάννη Τσιπουρίδη*

Ημ/νία δημοσίευσης: Δευτέρα, 12 Απριλίου 2010

Το κλείσιμο της 1ης δεκαετίας του 21ου αιώνα, επιφύλασσε μια παγκόσμια απογοήτευση.
Η αποτυχία της Κοπεγχάγης πρέπει να είναι μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες πίκρες όλων των εποχών.

Σε πολιτικό, πλανητικό και περιβαλλοντικό επίπεδο, φυσικά, γιατί σε καλλιτεχνικό ή ποδοσφαιρικό επίπεδο μπορώ να σκεφτώ και μεγαλύτερες.

Ποτέ τόσοι πολλοί δεν περίμεναν τόσα πολλά από τόσους λίγους.

Δηλαδή για να είμαστε ειλικρινείς, τον εξής έναν: τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος απεδείχθη κατώτερος των περιστάσεων, κυρίως γιατί όλοι είχαν επενδύσει σε αυτόν να μας οδηγήσει στην επιβεβλημένη αλλαγή πορείας του πλανήτη, μια και εμείς (τα ΜΜΕ δηλαδή) τον αναδείξαμε σε νέο σωτήρα της ανθρωπότητας.

Η ουσία είναι ότι η μεγάλη διάσκεψη της Κοπεγχάγης «ώδινεν όρος και έτεκε μυν».

Η διάσκεψη κορυφής για το κλίμα πραγματοποιήθηκε από τις 7 ως τις 19 Δεκεμβρίου στην Κοπεγχάγη με τη συμμετοχή 193 χωρών και 130 αρχηγών κρατών, και κατέληξε το Σάββατο σε μια συμφωνία ουσιαστικά μόλις πέντε(5) εξ αυτών:

ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία και Νότια Αφρική συμφώνησαν ότι πρέπει να προσπαθήσουν να συμφωνήσουν σε μια πολιτική συμφωνία για το κλίμα......

Στη συνέχεια, και για να σώσουν τα προσχήματα, πολλά άλλα κράτη προσχώρησαν σε αυτή την μοναδική συμφωνία, δίνοντας το καθένα μια ατράνταχτη επιχειρηματολογία για την κίνηση τους αυτή, η οποία εν ολίγοις συνοψίζεται στη φράση «απ’ το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα».

Πρώτη μεταξύ αυτών η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία, ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία, συμφώνησε σε ένα θολό πλαίσιο που ήταν έτη φωτός πίσω από την πιο προχωρημένη πρόταση της (30% μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου) και πολύ κατώτερο της συμφωνίας που έχει ήδη γίνει αποδεκτή από τα κράτη μέλη της (20%).

Συμπερασματικά, οι ηγέτες μας, αντί μιας δεσμευτικής συμφωνίας που θα έσωζε τον πλανήτη και την ανθρωπότητα καταλήξανε σε μια ανεπαρκή συμφωνία που όμως, πρέπει να τονιστεί, σώζει κάτι: τη βιομηχανία άνθρακα.

Δυστυχώς η σοβαρότητα των κλιματικών αλλαγών και ο κίνδυνος καταστροφής του πλανήτη από την άνοδο της θερμοκρασίας πάνω από 2ο Κελσίου παρέμεινε στα κείμενα που εκφώνησαν ΟΛΟΙ οι ηγέτες στην τεράστια αίθουσα που τους φιλοξένησε στην Κοπεγχάγη, χωρίς να καταφέρει να τρυπώσει στα κείμενα της συμφωνίας που συντάχθηκε στα πίσω δωμάτια του μεγάλου κέντρου.

Εκεί η οικονομική (χρηματιστηριακή) λογική επικράτησε της κλιματικής επιστήμης και ο κίνδυνος καθυστέρησης ή και αναστολής της οικονομικής ανάκαμψης αντικατέστησε τον κίνδυνο ανόδου της στάθμης των θαλασσών ή τον κίνδυνο της ερημοποίησης ή τον κίνδυνο ραγδαίας αύξησης των ακραίων καιρικών φαινομένων κτλ.

Έτσι χάσαμε. Στα πίσω δωμάτια.

Σειρά τώρα έχει η επόμενη ετήσια σύνοδος κορυφής, που θα προσπαθήσει να καταλήξει σε μια νομικά δεσμευτική συμφωνία.

Αυτή θα φέρει τον διακριτικό τίτλο COP16 και θα ξεκινήσει στις 7 Δεκεμβρίου 2010 στο Μεξικό, όπου αναμένεται και πάλι να συρρεύσουν δεκάδες ηγέτες χωρών και αμέτρητες ελπίδες λαών.

Ραντεβού στο Μεξικό!

* Διευθύνων Σύμβουλος ΔΕΗ Ανανεώσιμες, Πρόεδρος ΔΣ ΕΛΕΤΑΕΝ  και Associate Member του ΙΕΝΕ.

(Τα άρθρα που δημοσιεύονται στη στήλη αυτή εκφράζουν προσωπικές απόψεις των μελών του ΙΕΝΕ και δεν απηχούν απαραιτήτως τις θέσεις του Ινστιτούτου).