Αποχαιρετώντας τον Γιώργο Συντζανάκη

Ημ/νία δημοσίευσης: Πέμπτη, 30 Αυγούστου 2018

Ο Γιώργος Συντζανάκης (1932 – 2018), με γενέτειρα τα Χανιά Κρήτης, υπήρξε ένας ταλαντούχος μηχανικός της παλαιάς σχολής, με ανοιχτό μυαλό και με πολυσχιδή δράση. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου και στη συνέχεια εργάστηκε στη ΔΕΗ σε διάφορες θέσεις, όπως: Προϊστάμενος του Συστήματος 66 KV της Κρήτης, Δ/ντής ΔΕΗ Περιοχής Χανίων, Δ/ντής Κλάδου διανομής της Περιφέρειας Νήσων, των κεντρικών Διευθύνσεων Μελετών Κατασκευών και Εκμεταλλεύσεως Διανομής και τέλος ως Γενικός Δ/ντής Διανομής ΔΕΗ, Γενικός Διευθυντής Παραγωγής και αναπληρωτής Διοικητής της ΔΕΗ.

Κατά τα τελευταία χρόνια της σταδιοδρομίας του στη ΔΕΗ (1985 – 1995) μεταξύ άλλων ασχολήθηκε με δυο θέματα υψίστης στρατηγικής σημασίας για την χώρα, όπως ήτο και παραμένει, η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα και η εισαγωγή φυσικού αερίου στην Ελλάδα. Σε ότι αφορά το Φυσικό Αέριο ο ρόλος της ΔΕΗ υπήρξε από την αρχή κομβικός, καθότι όπως συνέβη ακριβώς και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, οι εταιρείες παραγωγής ηλεκτρισμού επί σειρά ετών αποτέλεσαν τους πρώτους μεγάλους καταναλωτές, για την απορρόφηση των εισαγόμενων όγκων Φυσικού Αερίου. Άρα η ΔΕΗ έπρεπε να προσαρμοστεί εγκαίρως με μονάδες συνδυασμένου κύκλου φυσικού αερίου στο Λαύριο και με την ολοκλήρωση του αγωγού – κλάδου Αθήνας – Λαυρίου το 1995. Παράλληλα η Επιχείρηση έπρεπε να προσαρμοστεί οργανωτικά ώστε ένα μέρος των προγραμματιζόμενων τότε νέων σταθμών, όπως το Αλιβέρι, η Μεγαλόπολη και η Κομοτηνή, να σχεδιαστούν με μονάδες φυσικού αερίου συνδυασμένου κύκλου. Ένας ιδιαίτερος προγραμματισμός στην ΔΕΗ σε επίπεδο διοίκησης, προμήθειας και κατασκευής που ξεκίνησε και προχώρησε με γρήγορους ρυθμούς επί ημερών Γιώργου Συντζανάκη.

Εξίσου σημαντικός ήτο ο ρόλος και η πορεία του Γ. Συντζανάκη ως συμβούλου μηχανικού μετά τη συνταξιοδότηση του όπου συνέβαλλε καθοριστικά στην σχεδίαση και κατασκευή των πρώτων αιολικών πάρκων την περίοδο 1995 – 2005, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τα θέματα λειτουργίας της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στο νέο καθεστώς που διαμορφώθηκε μετά το 2001. Στο πλαίσιο αυτό ήταν εξαιρετικά χρήσιμες οι υπηρεσίες που προσέφερε σε θέματα λειτουργίας της αγοράς στη βιομηχανία και ιδιαίτερα στον Όμιλο Βιοχάλκο του Νίκου Στασινόπουλου, στον οποίο διετέλεσε σύμβουλος επί σειρά ετών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ευρύτητας του πνεύματος που τον διέκρινε ήταν το προφητικό βιβλίο του, που συνέγραψε με τον μηχανικό Γιώργο Στάππα, με τίτλο «Το Ενεργειακό Πρόβλημα της Ελλάδας και η Αποκεντρωμένη παραγωγή» (Αθήνα 2015).

Το 2003, ο Γιώργος Συντζανάκης, υπήρξε ένα από τα 14 ιδρυτικά μέλη του Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης (ΙΕΝΕ), στις εργασίες του οποίου συμμετείχε ενεργά, ενώ ανέλαβε ως πρόεδρος της Επιτροπής Ηλεκτρισμού του Ινστιτούτου συμβάλλοντας με την πλούσια εμπειρία και γνώσεις του στην ανάδειξη του Ινστιτούτου ως ένα από τα βασικά think tanks στο χώρο της ενέργειας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στη ΝΑ Ευρώπη. Ο Γιώργος Συντζανάκης δεν εφείσθη κόπων προκειμένου να στηρίξει τον ΙΕΝΕ στα πρώτα του βήματα, αλλά και αργότερα, συμμετέχοντας ενεργά τόσο στα μεγάλα συνέδρια του Ινστιτούτου, όπως στο ετήσιο «Ενέργεια και Ανάπτυξη», όπως και στο περιφερειακό « SEE Energy Dialogue» στη Θεσσαλονίκη, καθώς και στον κύκλο συναντήσεων εργασίας για τις ΑΠΕ στους Δελφούς.

Εκτός από καλός μηχανικός και επιστήμων με πολύστροφο πνεύμα, ο Γιώργος Συντζανάκης, υπήρξε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, καλός οικογενειάρχης και άνθρωπος προοδευτικός, έτοιμος να συνδράμει τον συνάνθρωπο του και να συμβάλλει στα κοινά. Για όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν τους έκανε εντύπωση το σπινθηροβόλο πνεύμα του, η επιστημονική του παιδεία και η ετοιμότητα του να αντιμετωπίσει προκλήσεις και να δώσει λύσεις όπου χρειαζόταν.

Ο Γιώργος Συντζανάκης υπήρξε μια μεγάλη απώλεια για το ΙΕΝΕ, αλλά και για την οικογένειά του, τους φίλους και συνεργάτες του. Όμως το ανήσυχο πνεύμα του θα μας οδηγεί πάντοτε στους νέους ορίζοντες που διαφαίνονται, και διαρκώς προκύπτουν, στον συναρπαστικό χώρο της ενέργειας και της τεχνολογίας, τον οποίο ο Γιώργος υπηρέτησε με πάθος και αφοσίωση.